exposities. geweest
2023
Wanneer brengt een plein ons samen en wanneer drijft het ons uit elkaar?
Pleinen zijn van oudsher plekken waar mensen samenkomen om handel te drijven, elkaar te ontmoeten om iets te vieren, te organiseren of om te protesteren. Naarmate de stad verder de lucht in groeit raken stadsbewoners steeds meer aangewezen op gezamenlijk gebruik van de openbare ruimte waardoor het plein tot een ‘microkosmos’ evolueert. Maar wat maakt een plein prettig, en wat niet? Wanneer brengt een plein ons samen en wanneer drijft het ons juist uit elkaar?
In deze expositie vieren we het bestaan van onze pleinen, maar bevragen we ook de inclusiviteit ervan. Het buurtveldje, een treinonderdoorgang, het festivalterrein of een grootsteeds uitgaansplein, het is onze openbare ruimte. Maar we kunnen niet met zekerheid zeggen dat iedereen, ongeacht status, achtergrond, fysieke beperkingen of sekse zich veilig en welkom voelt. Hoe komt dat?
Samen met kunstenaars en bezoekers nemen we het stadsplein van nu onder de loep en geven we het plein van de toekomst vorm.
Foto’s van Eddy Posthuma de Boer, die in 2021 overleed, geven een beeld van de functie die pleinen over de hele wereld hebben als ontmoetingsplaats voor volwassenen, kinderen en dieren. Veel Amersfoortse fotografen hebben het leven op pleinen in Amersfoort door de jaren heen vastgelegd. Een jury onder voorzitterschap van architectuurfotograaf Dirk Verwoerd heeft een selectie gemaakt. Er is werk te zien van Cas Oorthuys, Lieve de Bleeckere, Bram Wildschut, Aad Trompert, Bram Petraeus, Karin Riethoven, Fred Smith, Evelien Kremer, Cees Wouda, Saskia Berdenis van Berlekom en Rob Gerritsen.
Naast fotografie is er beeldende kunst van kunstsmid Rein Tupker (straatmeubilair) en aanstormend talent Salihanur Akpinar (sociale ontmoeting). Ook zijn er weer een aantal interessante objecten te zien ter beschikking gesteld door het Collectiecentrum Nederland.
We nodigen iedereen uit om te komen kijken en mee te denken, te praten en te werken aan het toekomstige plein. Wat betekent een plein voor jou? Wat is voor jou belangrijk?
Help je ons een handje?
Voor de realisatie van deze expositie kunnen we je bijdrage goed gebruiken. Wil je het Rietveldpaviljoen hierin helpen?
Klik dan op deze link van VoordeKunst.
Nevenprogramma
Weergaven navigatie
Evenement weergaven navigatie
De KunstKijkRoute in Amersfoort bestaat inmiddels 28 jaar en is daarmee een van de oudste open atelierroutes van Nederland. In het voorjaar en najaar openen kunstenaars hun deuren voor belangstellenden. Daarnaast bieden diverse plekken zoals kerken en café's in de binnenstad en daarbuiten plaats aan exposanten.
Met de KunstKijkRoute biedt Amersfoort een aantrekkelijk programma in de historische en toch al levendige stad.
Alle 50 deelnemers aan de KunstKijkDagen exposeren elk enkele kunstwerken. Een mooie voorproef van wat er te zien is tijdens de KunstKijkRoutes in de loop van het jaar. Alvast een voorproefje? Ga naar www.kunstkijkroute.nl.
Twee jonge, startende kunstenaars doen mee aan deze KunstKijkDagen 2023. Desiree Bout, student Product Design aan de HKU, maakt dynamische installaties die te maken hebben met vergankelijkheid. Daniël van Gurp, student Adiovisuele Media aan de HKU, maakt videokunst. Zondag 16 april zijn zij in het Rietveldpaviljoen aanwezig om hun werk te presenteren.
KunstKijkDagen
• 13 t/m 16 april
• 10:00 tot 18:00 uur
• gratis toegang
• reserveren niet nodig
Het project Zonen & Dochters van Amersfoort brengt examenleerlingen in contact met kunstenaars uit Amersfoort. De ontmoetingen zijn een bron van inspiratie voor de leerlingen, zichtbaar in een beeldende reactie op het werk van de kunstenaars. Het levert de leerlingen inspiratie en motivatie en een voorbeeld van de beroepspraktijk. Het is dan ook mede als oriëntatie op de beroepspraktijk opgenomen in hun programma toetsing en afsluiting voor het examen. In de loop van het project komen de leerlingen in gesprek met de kunstenaars. De gesprekken dragen bij aan het ontwikkelen van een kunstvisie bij de examenleerlingen.
De expositie in het Rietveldpaviljoen sluit het project af.
Deelnemende kunstenaars
Hannah Blom, Henk van den Bosch, Anna Skubisz, Ron Jagers, John Konijn, Mardoe Painter, Monica de Jong, Sally Pittman, Mathieu Klomp, Melanie Stiniguta, Jan van der Veer.
Deelnemende scholen in 2023
Corderius College, Vathorst College, Farel College, ‘t Atrium, Baarnsch Lyceum.
Organisatie project Zonen en dochters
Corderius College, Vathorst College, Lokaal 4, StadsGalerij.
Kijk op de website www.zonenendochters.nl voor de actuele informatie.
Rouw omvat het verwerken van een groot verlies en hoort onvermijdelijk bij het leven.
Rouw is emotie, ontkenning, boosheid, vechtlust, verdriet, depressie, aanvaarding. Rouw is een universeel gevoel waar jong en oud zich in herkennen, maar toch rouwt iedereen op zijn of haar eigen manier. 21 beeldend kunstenaars en 11 fotografen beantwoorden ieder voor zich de vraag 'waar rouw jij om?'
Met hun in het Rietveldpaviljoen tentoongestelde kunstwerken en foto’s verbeelden ze de emoties die deze vraag oproept en de manier waarop ze - ieder voor zich - met die emoties omgaan. Zij kunnen bij uitstek zichtbaar en voelbaar maken, wat niet in woorden alleen te vatten is.
Op de expositie kunt u in de reflectieruimte ‘Rouwen en vieren’ een lint beschrijven en ophangen. Deze ruimte is gebaseerd op een idee van Amber Arlar, rouwtherapeute.
Filmprogramma
In de filmzaal van het Rietveldpaviljoen worden tijdens de expositie doorlopend twee films vertoond: de première van de film Cherif van Barbara Groeneveld en de film Louder! So I can hear you van Laura Bokhoven en Marie-Louise Keur van de Nederlandse Filmacademie.
Kom naar het Rietveldpaviljoen en vind troost, herkenning, inspiratie, verwantschap bij de expositie Waar rouw jij om?
Nevenprogramma
Weergaven navigatie
Evenement weergaven navigatie
Zolang als mensen schaken, zijn er kunstenaars die het schaakspel in al zijn facetten hebben geschilderd, beschreven, bezongen, gesneden, gehakt en in de laatste 200 jaar gefotografeerd, gefilmd en geprint. Naar aanleiding van het 150-jarig jubileum van de Koninklijke Nederlandse Schaakbond opent het Rietveldpaviljoen in februari 2023 haar deuren met vele kunstuitingen die je zullen verwonderen. En voor een rechtstreekse kennismaking met de schaaksport door films, door zelf te spelen of je te verbazen over de rol van de computer.
Bij binnenkomst waan je je op een dorpsplein. Je ziet bijzondere schaakspelen van verzamelaars, historische schaakdocumenten uit de kampen in voormalig Nederlands-Indië, uitvindingen zoals de schaakkubus en plekken om zelf te schaken. Kijk je naar de muren dan zie je schilderijen, foto’s, gedichten, anekdotes en cartoons, die getuigen van de rijke geschiedenis van het schaken als sport en als inspiratie voor kunst. Op beeldschermen zie je fragmenten van schaakfilms en interviews met de exposerende kunstenaars. In de filmzaal vertonen we schaakfilms.
In de expositie zijn ook enkele schilderijen en objecten uit het CollectieCentrum Nederland (CC NL) te zien. Een eyecatcher is een door de gebroeders Thonet vervaardigde schaaktafel uit het eind van de 19e eeuw.
Er is een uitgebreid nevenprogramma. Vier zaterdagen zijn elk gewijd aan een speciaal thema zoals jongeren en schaken, uitvinders van bijzondere schaakspelen en schaken en artificiële intelligentie. Overkoepelende titel "Over Schaken gesproken … Welkom in onze Schaaksalon" met gastheer Hans Böhm.
Aan jou de openingszet om deze tentoonstelling te bezoeken.
Deze expositie komt tot stand in samenwerking met de Koninklijke Nederlandse SchaakBond (KNSB) en is mogelijk gemaakt door bijdragen van: Kunstkader Mono, NIMO, Nalta, Sociaal Cultureel Fonds De Amersfoortse, Gemeente Amersfoort, Digital Game Technology (DGT), Stichting VOORDEKUNST, De Schieter Sportprijzen Graveer en Drukwerk, Bessel Kok, Zijlstra Schipper Architecten BNA, Pot Verhuizingen, Autohopper Amersfoort.
Nevenprogramma
Speciaal voor de expositie Schaakkunst en de Kunst van het Schaken:
Over Schaken gesproken ... Welkom in onze Schaaksalon
Vier zaterdagmiddagen in het Rietveldpaviljoen. Hans Böhm interviewt.
Weergaven navigatie
Evenement weergaven navigatie
Film: Lang Leve de Koningin
Ontvang Tickets
Gratis – €5,00
Simon de Schaker & Lang Leve de Koningin (film)
Ontvang Tickets
Gratis – €5,00
Liefde is een van de grote thema’s in het menselijk leven. Maar wat gebeurt er als liefde uit balans is? Wat kunnen we elkaar vertellen over onbeantwoorde liefde, eenzijdige liefde, verloren liefde, verboden liefde, onvoltooide liefde... onbereikbare liefde? 033fotostad presenteert een prikkelende, persoonlijke en ontroerende expositie over deze vragen.
Negentien kunstenaars nemen je mee in een wervelstorm van verhalen over onbereikbare liefde, met fotografie, beeldende kunst, dans, poëzie, literatuur en film. Je denkt misschien aan relaties die uitgaan, maar de expositie neemt je ook mee in verhalen over seksualiteit, ouder-kind relaties, sterfelijkheid en idolen. De grote verhalen uit de kunst, zoals de film West Side Story en de mythe van Echo en Narcissus, zijn wel bekend. Maar we kijken ook naar recente ontwikkelingen; wat heeft Corona voor de liefde betekend? Wat doet naar onszelf kijken via een constante vergelijking met anderen op sociale media met ons zelfbeeld? En wat zijn onze eigen, menselijke ervaringen met onbereikbare liefde?
Onder de exposanten zijn zes Amersfoortse kunstenaars: Anna Skubisz, Mardoe Painter, Theo van Delft & Barbara Groeneveld, Ben Rijnink en Willem Wernsen. Ook twee internationale kunstenaars doen mee: de Iraans-Britse Mehrak Davoudi en de Oekraïense Anton Shebetko. De expositie toont daarmee verschillende, intieme perspectieven op een groot, mondiaal thema.
Kom langs, laat je meenemen in de verhalen en sta even stil bij de andere gezichten van de liefde!
Deze expositie komt tot stand in samenwerking met Podium KOSMIK, De Laswerkplaats, het Amersfoorts Jeugdorkest, De Lieve Vrouw, Volksuniversiteit Amersfoort, Special Arts, NEOS, MBO Amersfoort en stadsdichter Twan Vet.
Nevenprogramma
Weergaven navigatie
Evenement weergaven navigatie
Subsidiënten
Provincie Utrecht • Prins Bernhard Cultuurfonds • K.F. Hein Fonds • VSBfonds
De film Louder! So I can hear you is een documentaire roadmovie. Zes jaar geleden overleed de vader van regisseur Laura Bokhoven. Sindsdien is zij altijd op zoek naar waar zij zijn aanwezigheid kan voelen ondanks zijn fysieke afwezigheid.
Onlangs verhuisde de Tsjechische fotografe Sarka Kastnerova naar Amersfoort. Tijdens 033Fotostad laat zij voor het eerst in Nederland haar werk zien, met name portretten van een INTERNATIONALE VOEDSELBEURS.
‘Het is niet mijn lichaam, maar wel mijn ziel.’
De beelden bestaan veelal uit analoge foto’s, die ik afdruk in mijn doka. In het donker ontstaan de associaties die ik weer meeneem het licht in. Daar werk ik verder aan de foto’s, door elementen toe te voegen, of delen te verwijderen. Zo versterken de gebruikte technieken de uiteindelijke lading van de beelden. 
Roel Heijmans is kunstenaar, wiens werk onderdeel uitmaakt van de kunstuitleencollectie van Special Arts.
Roel is afgelopen jaar begeleid door fotograaf 
Hans Lemmerman en Inge van Run vormen Het Wilde Oog. Het Wilde Oog maakt vanaf 2000 de sprong van cultureel erfgoed naar kunst en vormgeving met Spakenburg als epicentrum. 
De tot theatermakers opgeleide Hans Lemmerman en Inge van Run doorbreken een traditionele benaderwijze door vrouwen in klederdracht en vissers te mixen met kunst van nationale en internationale signatuur. Van Mondriaan, Rietveld, Armando tot Kounellis, Tony Cragg en Jeff Koons.
FOTODOK is een internationale plek voor documentairefotografie in Utrecht. Sinds 2008 brengt FOTODOK urgente, onderbelichte, mooie, spannende maatschappelijk betrokken documentaire verhalen onder de aandacht van zowel een breed lokaal en nationaal als een wereldwijd gespecialiseerd publiek. Zij doet dit door middel van een divers programma met tentoonstellingen, kritische lezingen en debatten, educatie en internationale samenwerking en uitwisseling. 
In Amersfoort exposeren Baukje Rienks, Monique Langezaal, Ward Snijders en Pieter Koning, Bram Vermeer en Jenneke Visser.
‘Ik kwam, ik observeerde, ik bevroeg en ik vertelde. Ik kwam omdat het totaal onbekend was. Ik observeerde, omdat ik nog niet wist wat ik zag. Ik bevroeg, omdat ik nog niet begreep wat ik waarnam. Ik vertelde, omdat ik iets nieuws had ontdekt en het graag wilde delen. Zonder delen blijft het voor mij doelloos’. – Eva
ESTONIA TWENTYTHREE is een creatief onderzoeksproject met als focus de generatie Esten die in 1991 zijn geboren. Twentythree staat voor de jaren van de onafhankelijkheid van Estland en de leeftijd van de generatie uit 1991. Als studente aan de Willem de Kooning academie heeft de Amersfoortse Eva van der Craats in 2013 een half jaar gewoond en fotografie gestudeerd in Tallinn. In deze installatie doet zij in beeld en tekst verslag van dit onderzoeksproject. 
Als beeldmaker en professioneel fotozwerver (1964) hou ik van mensen. Fotografeer deze dan ook het liefst. Ben geïnteresseerd in het echte verhaal achter de mens. Het pure portret maar ook een verstild Nederlands landschap krijgt zomaar mijn liefde. Beeld moet emotie oproepen en bijblijven als herinnering. Terugkerende onderwerpen in mijn autonoom werk: verstilde weidsheid, de mens op straat, verlatenheid en Texel.
In zijn interactieve werk INTERACTIVE NARRATIVES gebruikt Frans van Viegen zijn persoonlijke beelden en eigen context als een vertrekpunt voor de kijker, waarmee hij de kijker aanmoedigt om er zijn/haar eigen verhaal van te maken. Een combinatie van beeld, beweging en geluid.
De fotografie is, samen met de muziek, de pijler waarop al mijn werk gebaseerd is. Alle soorten en maten van fotografie hebben mijn belangstelling en zijn ook onderdeel van mijn werk. Van straight photograph tot collage of verfrommelde foto.
ER ZIJN, wat betekent dat nu eigenlijk. Voor kunstenaar Michiel Knaven werd een tipje van de sluier opgelicht tijdens de colleges van Jan Flameling. Hij besloot dit te onderzoeken door de dagelijkse momenten die hem doen beseffen dat hij er is, dat hij bestaat, te gaan fotograferen. Dit onderzoek nam ruim 3 jaar in beslag en resulteerde in 620 indringende foto’s.
Rob Acket (Amersfoort, 1959) wist al op jonge leeftijd dat hij fotograaf wilde worden. De magie van de donkere kamer en de foto die zich daar technisch ontwikkelt, fascineerde hem mateloos. “Plaatjes maken blijft het leukste wat er is,” aldus Rob, ondanks dat de donkere kamer heeft plaats gemaakt voor een computer.
Straat/Grote-stads-fotografie, ‘to catch the times’, is mijn eerste liefde. Later, op zoek nar ruimte wijdse landschappen met grote donkere wolkenluchten. Gebruikmakend van urban en big sky beeldtaal zijn o.a. de Living on Borrowed Time series ontstaan na een bezoek aan Sobibor waar mijn oom waar ik naar genoemd ben in 1943 is vermoord.
Autonoom fotograaf. Al direct kreeg ik de behoefte mensen te fotograferen. In mijn beginperiode (1982) kon ik de vele verzamelde boeken van de ‘Grote Fotografen’ met moeite dichtslaan. Al dat prachtige fotowerk heeft mij veel inspiratie gegeven Dit alles heeft – volgens de kenners – een eigen handschrift opgeleverd. Publicist van 4 fotoboeken. Lid: Dupho/GKF
Elias Halabi is een freelance fotograaf en exposant, gespecialiseerd in maatschappelijk gerichte fotografie gebaseerd in Bethlehem, Palestina. Halabi ontwikkelde een goede focus voor sociaal-culturele interpretaties hij studeerde sociologie/psychologie aan de Universiteit van Bethlehem.
Vivien Sansour is een landbouw specialist, schrijver, producent en fotograaf. Ze heeft gewerkt op het gebied van landbouw, met name het jaren lang documenteren van de verhalen van boeren. Vivien heeft gewerkt met boeren in Palestina, Uruguay, Mexico (Chiapas) en Italië.
Nico Brons is afgestudeerd aan de fotoacademie in Amsterdam op 18 december 2013.
Mijn naam is Cees de Vries. Ik woon sinds 2005 samen met mijn vriendin in de wijk Vathorst. Ik ben inmiddels 68 jaar en u zult begrijpen dat ik de binnenzijde van deze twee ziekenhuizen, ook gezien mijn medisch verleden aardig op het netvlies heb staan. Fotograferen doe ik al vanaf mijn 15 jaar, maar sinds mijn komst naar Vathorst is de hobby een Passie geworden. In Vathorst is ook een fotoclub opgericht met de naam ZoneV en van Fotokring Eemland ben ik naar de club in Vathorst verhuisd. Exposities van ZoneV waren te zien in de Icoon, bibliotheek Hoogland, stations traverse Amersfoort centraal en tijdens Amersfoort Fotostad.
Cees Wouda heeft zichzelf op later leeftijd omgeschoold tot fotograaf en heeft zich door zijn betrokkenheid veel activiteiten ontwikkeld tot één van de bekendere fotografen van Amersfoort. Hij fotografeert veelal de actualiteit met een voorkeur voor kunst en cultuur.
Klaas van Huizen is een onafhankelijk fotograaf en internationaal organisator/curator van foto-exposities. Na zijn fotografie studie, gevolgd door aanvullende cursussen en workshops, werkte hij lange tijd voor verschillende tijdschriften.
“Doorkijken”. Een prachtige kans om architectuur, de mensen die erin wonen en de omgeving die betekenis heeft voor Amersfoort vast teleggen. Zo’n uitdaging wil ik wel aangaan als fotograaf. Het geeft mij een kans om meerdere lagen proberen te geven aan het begrip “doorkijken”.
Sabine Keijzer maakt voornamelijk portretfoto’s, waarbij ze graag gevoel, sfeer en stijl nog mooier in beeld brengt. Wat maakt jou uniek? En hoe zie jij jezelf het liefst op foto? Haar foto’s kenmerken zich door de subtiel stralende lach. Ook zijn het vaak kinderen die ze fotografeert, die onbezorgdheid en onbevangenheid wil ze in haar foto’s vangen.
Ingeschreven bij de KvK als fotograaf in 2015. Fotograferend sinds mijn kinderjaren. Analoog, altijd op zoek naar gekke plaatjes. In het begin werkend in een kleine doka op de slaapkamer van mijn ouders waar mijn vader zijn eerste eigen kleurenprintjes uitprobeerde. Later op zoek naar baantjes bij plaatselijke fotograaf zoals Foto de Smalen op de Korte Gracht. Daar een klein jaartje mogen werken totdat de “grote baas” van weleer vond dat het genoeg was. Kostentechnisch. Later nog vaak foto’s voor Paul geschoten van bruidsparen. Dit werk later een periode voortgezet bij Jos Ruijssenaars op de Wiekslag. Hier geleerd om echt te fotograferen en om echt massa werk te verzetten in de doka. Jos had een fijn gevoel voor uitsneden en composities.
Sommige kunstenaars zeggen: “ik ga me specialiseren en daar dan heel goed in worden.” Dat kan ik bij anderen erg waarderen. Maar specialisatie lijkt voor mij niet te zijn weggelegd. Ik doe veel. En dan nog een beetje meer. Mijn projecten zwiepen heen en weer tussen hilarische beelden en performances tot aan verstilde fotografie.
Rob Steenhorst (Amsterdam 1952, gehuwd 1 zoon, woont en werkt te Leiden)
Natuur heeft mijn warme belangstelling. Ik voel me er prettig en thuis.
“Ik zie fotografie als een onderzoek naar het leven en naar mezelf. Met mijn camera beschouw ik mezelf als een soort antropoloog die onderzoek naar gevoelens en levensvragen. Er zijn een aantal thema’s die ik niet los kan laten en de kern vormen van mijn bestaan. Overleven, vrijheid en vergankelijkheid. Deze thema’s zitten vast aan mijn ziel en ik moet dit onderzoeken. Ik word gegrepen door echte verhalen waar de essentie van leven en geloof voor mij bij elkaar komen.”
Als documentair fotograaf richt Saskia Aukema zich op onderwerpen die maatschappelijk gevoelig liggen of zich zelfs in de taboesfeer bevinden, zoals maagdelijkheid op hogere leeftijd en het dragen van een gezichtssluier. Een onderdeel uit dat laatstgenoemde project won begin dit jaar een Zilveren Camera in de categorie Portretten. 
Oscar Voch is kunstenaar en fotograaf, waarbij deze laatste hoedanigheid geheel in dienst staat van de eerste.
De serie UCP is ontstaan tijdens een opname in een psychiatrisch ziekenhuis na een suïcide poging. De dag waarop ik werd overgebracht naar de gesloten afdeling was een mooie, zonnige dag. Er viel een streep ligt tussen de gordijnen door. Ik maakte een zelfportret. Mijn hoofd viel in de zwartheid van de schaduw, net zoals ik dat van binnen voelde. Het voelde fijn om te zien dat wat ik voelde op dat beeld stond. Zo ben ik door gegaan met fotograferen. Het gaf me rust om bezig te zijn met hoe ik me voelde, zonder woorden te gebruiken.
Keke Keukelaar, 1971.
Jolanthe Lalkens portretteert mensen op een integere, subtiele maar ook intense manier. In de foto’s die ze laat zien komt het onderzoek naar het portret naar voren. Waar zit de kracht en waar de kwetsbaarheid? Dit heeft geleid tot tentoonstellingen o.a in de Nieuwe Stad en Museum Flehite te Amersfoort. Voor de tentoonstelling ‘Gelaagde portretten’ is zij bezig een serie te maken over jongeren tussen de 15 en 20 jaar waarin ze de overgang van kind naar volwassen probeert weer te geven.
Carla Kogelman (1961, Raalte) is ruim 25 jaar werkzaam geweest in de theaterwereld en studeert eind 2011 af aan de Fotoacademie in Amsterdam met als specialisatie reportage, documentair en portret.
De fascinatie voor het menselijk bestaan ligt ten grondslag aan mijn portretfotografie. Het fotograferen van gezichten is mijn manier om het leven te begrijpen. Ik zie het als een poging het menselijk bestaan een gezicht te geven.
“Ik zie fotografie als een onderzoek naar het leven en naar mezelf. Met mijn camera beschouw ik mezelf als een soort antropoloog die onderzoek naar gevoelens en levensvragen. Er zijn een aantal thema’s die ik niet los kan laten en de kern vormen van mijn bestaan. Overleven, vrijheid en vergankelijkheid. Deze thema’s zitten vast aan mijn ziel en ik moet dit onderzoeken. Ik word gegrepen door echte verhalen waar de essentie van leven en geloof voor mij bij elkaar komen.”
Mujtaba Jalali (24) is geboren en opgegroeid in Iran. Zijn ouders komen uit Afghanistan, maar moesten enkele decennia geleden vluchten voor de oorlog in hun land. Mujtaba studeerde in Iran Engelse literatuur en werkte als freelance fotojournalist.
“Vorig jaar ben ik gevlucht van Iran naar Nederland. Tijdens mijn reis heb ik de ellende en de hoop gezien in de ogen van duizenden migranten. Toen 033Fotostad me vroeg om foto’s te maken voor de expositie ‘Ruth’ heb ik meteen ‘ja’ gezegd. Het is belangrijk dat we kennis maken met elkaar, de vluchtelingen en de Nederlanders. In het lied van Stef Bos is die wens mooi verwoord. Mijn fotoserie laat drie vrouwen zien met de ‘kostbaarheden’ die ze hebben meegenomen op hun lange reis door Europa.”