exposities.
Helaas, als gevolg van de lockdown is het Rietveldpaviljoen gesloten.
Online blijven we actief en brengen we cultureel leven in de brouwerij. Hou onze website en social media in de gaten.
Volg ons op Facebook, Instagram, via ons YouTube kanaal en de nieuwsbrief en mis niets van onze exposities en activiteiten.
Wij hopen je vanaf donderdag 4 maart 2021 weer te kunnen en mogen verwelkomen.
Van donderdag tot en met zondag zijn er wekelijks veel exposities en activiteiten in het Rietveldpaviljoen.
Openingstijden: donderdag t/m zondag van 12.00 tot 17.00 uur.
Bekijk hier alle activiteiten. Voor sommige bijzondere activiteiten dient apart gereserveerd te worden.
2021
nu te zien • verwacht
Deze expositie - in twee delen - toont een selectie van foto’s van leden van vijf Amersfoortse fotoclubs: Fotokring Eemland, ZoneV, Fotogroep deeez!, Keistad Fotocollectief en Fotoclub Keistad. De curatoren Diana Bokje en Tom Meerman hebben ieder een gedeelte van de expositie samengesteld.
15 juli t/m 1 augustus: Herhaling expositie 2020
Vanwege het coronabeleid werd deze expositie in december 2020 al na een paar dagen gesloten. Curator Diana Bokje selecteerde 32 prachtige foto’s voor aan de muur. Aanvullend zijn er nog 44 foto’s te zien op een groot beeldscherm.
5 augustus t/m 29 augustus: Wondere Wereld
Voor de nieuwe expositie hebben de bijna 200 leden van de vijf fotoclubs zich uitgedaagd met creativiteit en kunstzinnigheid. Curator en fotograaf Tom Meerman maakt een selectie van 90 foto’s, teksten en video’s. Het gaat om foto’s die gecreëerd zijn. Dat kan tijdens het fotograferen, maar ook middels bewerkingsprogramma’s achteraf. Men speelt als het ware met de werkelijkheid waardoor foto’s als kunst gezien kunnen worden. Waardoor er een wondere wereld ontstaat. Het is aan de bezoeker van het Rietveldpaviljoen om te bepalen waar ze naar kijken.
Met deze twee exposities krijgen bezoekers een goed beeld van het talent uit Amersfoort. Ieder weekend is er gelegenheid om kennis te maken met de vijf fotoclubs.
Meet & greet de Amersfoortse fotoclubs
Ieder weekend zijn er fotografen van de Amersfoortse fotoclubs aanwezig. Je kunt bij hen terecht voor toelichting op de foto’s en de opzet en activiteiten van de vijf fotoclubs.
Overzicht van de meet & greets »
Middelmaat, een begrip dat niet op veel sympathie hoeft te rekenen. Maar is dat terecht? Het statistisch begrip ‘gemiddelde’ is het totaal van de gemeten waarden gedeeld door het aantal waarden. Niet meer en niet minder. Een tweedimensionale werkelijkheid.
Het begrip middelmaat is in het domein van het gezonde verstand terechtgekomen. Met als direct gevolg, dat het begrip gekoppeld is aan een waarde-oordeel. En dat is niet direct een positief waarde-oordeel.
In de kunsten heeft middelmaat eenzelfde slechte naam gekregen. Middelmatige kunst, daar is er al zoveel van. Kunst moet klaarblijkelijk excelleren. Maar ten opzichte van wat? Auto’s kan je onderling vergelijken. Met een vergelijkbare motor kan je testen welke auto harder rijdt, of sneller. Maar een auto van Panamarenko? Waarmee moet je die vergelijken? Het zou al een teleurstelling zijn als de auto überhaupt zou rijden. Hoe moet je vaststellen of de auto van Panamarenko middelmaat is of excelleert? Je kan de auto alleen met zichzelf vergelijken. De auto van Panamarenko is én middelmaat én buitengewoon. De auto is alles ineen, omdat er maar één is. In de kunst is er maar één perspectief, dat van het kunstwerk zelf. Leve de middelmaat in de kunst!
Aan de tentoonstelling werken mee: Lente Brugge, Robert van Laar, Leo van der Veen, Maarten van der Laag en Theo Naessens.
Architectuurfotograaf Dirk Verwoerd heeft in opdracht van FASadE de architectuurstroming Structuralisme in Amersfoort, Hoevelaken en Leusden in beeld gebracht.
Met Structuralisme wordt een architectuurperiode aangeduid die vanaf de jaren ’60 markante gebouwen en buurten heeft voortgebracht. Vaak zijn deze opgebouwd uit kleinere delen, die in geometrische patronen samen een structuur vormen. In en rond Amersfoort staan landelijk en zelfs internationaal bekende projecten uit deze periode.
De tentoonstelling illustreert het brede spectrum dat het Structuralisme omvat: van zakelijk kantoor tot romantisch paleisje. Daarnaast plaatst de tentoonstelling de lokale projecten in een breder perspectief.
De KunstKijkRoute in Amersfoort bestaat al meer dan 25 jaar en is daarmee een van de oudste open atelierroutes van Nederland. In het voorjaar en najaar openen kunstenaars en galeries hun deuren. Daarnaast bieden diverse plekken zoals kerken en café's in de binnenstad en daarbuiten plaats aan gastexposanten.
Met de KunstKijkRoute biedt Amersfoort een aantrekkelijk programma in de historische en toch al levendige stad.
Meer informatie over de KunstKijkDagen in het Rietveldpaviljoen volgt.
Een eigentijdse blik op Dante Alighieri (1265-1321)
We leven in een chaotische tijd met onderlinge strijd, epidemieën en veel vluchtelingen. Dante Alighieri leefde ruim zevenhonderd jaar geleden ook in zo’n chaotische tijd. Zijn woonplaats Florence werd continu bedreigd door aanvallen van buiten, maar vooral door interne spanningen en bloedige conflicten. In de omgeving heerste malaria en regelmatig brak de pest uit. Op 37-jarige leeftijd werd Dante verbannen uit zijn geliefde stad. De rest van zijn leven zwierf hij als banneling rond. Op zijn laatste omzwerving kreeg hij malaria en stierf. Hij was 56 jaar oud.
Dante was een dichter. Met zijn werk laat hij zien dat je met een creatieve houding boven je eigen ellende kunt uitstijgen. In zijn belangrijkste werk, La Divina Commedia, maakt hij een reis door het Inferno, Purgatorio en Paradiso. Hij schreef het in ballingschap. In de afgelopen zevenhonderd jaar heeft dit werk vele lezers geraakt.
Deze expositie en lezingen laten zien hoe La Divina Commedia ook nu nog kunstenaars, fotografen, schrijvers en filmmakers inspireert. Kunnen wij onze eigen Dante zijn?
Deelnemende kunstenaars
Dracorubio, Nico Brons, Petra Katanic, Wietse Kuis, Nikolaas van Os, Marc Rietdijk en Arij van der Stelt
Lezingen
Donderdag 30 september vanaf 20.00 uur: Dante Leven en Werk - Rob Vroom
Donderdag 7 oktober vanaf 20.00 uur: Dante en film - Kevin Toma
Donderdag 14 oktober vanaf 20.00 uur: Dante en kunstgeschiedenis - Irmin Visser
Donderdag 21 oktober vanaf 20.00 uur: Dante en popmuziek - Fabiana Dammers
Aanmelden voor de lezingen via de website van Dante Alighieri Amersfoort.
Expositie in samenwerking met
“Ik ben de som van alles wat mij is voorgegaan, van alles wat ik heb zien gebeuren, van alles wat mij is aangedaan.” (Salman Rushdie).
Waar kom ik vandaan? Hoe ben ik geworden wie ik ben? Hoe heeft mijn familie(geschiedenis) – van generatie op generatie - invloed op wie ik nu ben? Welke beelden (vaak zonder woorden) uit mijn jeugd werken door in mijn volwassen leven? En hoe blijven ingrijpende gebeurtenissen mij op veel momenten nog steeds raken?
Wat is familie? Familie is een deel van onze identiteit waar we niet aan kunnen ontsnappen. Het kan iets zijn dat we koesteren of iets waar we onszelf uit willen verwijderen. Maar zelfs als we ons fysiek verwijderen van familie, is de connectie er. Je blijft het kind van je (voor)ouders. Er is geen manier om te ontkennen dat het een levend systeem is waaraan we verbonden zijn.
Deelnemende kunstenaars
Christian Arts, Yanina Cesa, Greet van Dam, Femke Doove, Jamie van den Heuvel, Pascale Hustings, Josita van de Kerk, Cara Louwman & Yuen Yee Li, Wies den Ouden, Bianca Pauline, Sten Petersen, Rob Severein, Linda Verkaaik, Mo Verlaan, Hannes Wallrafen.
IN THE DOORWAY
Rob Acket (Amersfoort, 1959) wist al op jonge leeftijd dat hij fotograaf wilde worden. De magie van de donkere kamer en de foto die zich daar technisch ontwikkelt, fascineerde hem mateloos. “Plaatjes maken blijft het leukste wat er is,” aldus Rob, ondanks dat de donkere kamer heeft plaats gemaakt voor een computer.
De ontmoeting
Wereldse ontmoetingen
Eddy Posthuma de Boer (1931) fotografeerde vele jazzgrootheden die optraden in Amsterdam in de jaren vijftig en zestig. De jazz bloeide op, een nieuwe tijd kondigde zich aan. Goede foto’s maken van deze jazz musici stond voorop. Maar hij wilde er ook graag bij zijn, deze muziek hoorde bij hem. De originele prints van deze jazz-legenden zijn te zien in het Rietveldpaviljoen.
Hannah Blom (Amsterdam 1960) maakt werken in metaal en hout. Inspiratiebronnen zijn de natuur, maar ook de mens in al zijn facetten. In het verleden is ze huisarts geweest. Ze is gewend mensen te observeren. In de serie die ze exposeert in het Rietveldpaviljoen werkte ze direct naar model.
Koos Breukel (Den Haag, 1962) is een van Nederlands bekendste portretfotografen. Zijn portretten zijn nooit oppervlakkige plaatjes. Dankzij zijn feilloze radar legt Breukel vast wat er voorbij de buitenkant te zien is. Het resultaat is echter geen meedogenloze foto, maar een onbevooroordeeld portret dat recht doet aan het individu, de sporen van diens leven en bovenal aan diens waardigheid. In zijn hele oeuvre is de levenscyclus uitgegroeid tot het meest prominente, terugkerende thema van Breukel. Zijn intieme beelden vieren alle levensfasen, van geboorte tot ouderdom.
Carolien beeldhouwt in steen. Recent werkt ze ook in hout en metaal. Haar werk is abstract of half figuratief. Daarbij gaat ze uit van wat de vorm van de steen of het hout al in zich heeft en zoekt naar grote lijnen en naar spanning tussen vlakken en rondingen. Een fascinerend proces. Haar streven is om de beelden lichtheid en vaart te geven. Carolien heeft haar atelier in de tuin in Amersfoort.
Hans de Kort (Breda, 1963) was voorloper in de digitale fotografie en werd herontdekker van de natte platen-fotografie. Wars van de immer perfecte, gemanipuleerde digitale foto keert hij terug naar het oude ambacht waar elke plaat een unicum is.
Rob Acket (Amersfoort, 1959) wist al op jonge leeftijd dat hij fotograaf wilde worden. De magie van de donkere kamer en de foto die zich daar technisch ontwikkelt, fascineerde hem mateloos. “Plaatjes maken blijft het leukste wat er is,” aldus Rob, ondanks dat de donkere kamer heeft plaats gemaakt voor een computer.
Als amateurfotograaf is Nienke Gorter bij het project “doorkijk op de wijk” flink uit haar comfortzone gestapt. Normaal fotografeert ze mensen in hun natuurlijke omgeving en weet ze vaak het juiste moment te pakken. Voor de expositie “Doorkijk op de wijk” moest ze op een andere manier fotograferen; niet de persoon maar de sfeer van de wijk moest worden gevangen in beeld.
Geboren in Den Haag, ben ik via omwegen uiteindelijk in 1972 in Amersfoort komen wonen. En dáár ben ik intensief met fotografie aan de gang gegaan. Ik verwerk veel van mijn foto’s in fotoboekjes die ik voor mezelf maak. Een van mijn favoriete onderwerpen is spiegelingen. Daarvan heb ik in mijn solotentoonstelling ‘Dubbelzien’ in 2013 een eerste serie getoond.
Straat/Grote-stads-fotografie, ‘to catch the times’, is mijn eerste liefde. Later, op zoek nar ruimte wijdse landschappen met grote donkere wolkenluchten. Gebruikmakend van urban en big sky beeldtaal zijn o.a. de Living on Borrowed Time series ontstaan na een bezoek aan Sobibor waar mijn oom waar ik naar genoemd ben in 1943 is vermoord.
Is al jaren bezig met beelden en fotografie. Combineert een baan in het middelbaar onderwijs met zijn kameraden van Studio Obus. Een unieke combi van fotografie en het coachen van talentvolle jonge mensen om te werken met beelden en beeldverwerking in de meest brede zin van het woord. Is met zijn fotografie niet in een bepaald vakje te stoppen. Maar de mens voor de lens speelt de hoofdrol.
Warren Richardson is een freelance fotojournalist momenteel werkzaam in Oost-Europa. Geboren in Australië in 1968, is een autodidact fotograaf die zich verbindt aan lange termijn projecten op het gebied van mens en milieu, maar ook opdrachten uitvoert voor kranten, tijdschriften en bedrijven. Hij heeft in Azië, de VS en Europa gewoond, en gedurende een periode in het Verenigd Koninkrijk en de VS werkte hij in celebrity fotografie. Tijdens het werken aan de Servisch-Hongaarse grens in 2015, was hij een van een groep journalisten die de vluchteling crisis vastlegde. In zijn volgende project zal hij naar de poolcirkel lopen, zijn vluchtelingen verhalen voortzetten, en dan de effecten van de door mens veroorzaakte klimaatverandering op de wereld verkennen. Hij leeft volgens het spreekwoord: “We hebben niet het land van onze vaderen geërfd, we hebben het geleend van onze kinderen.”
Warren Richardson is de 
Autonoom fotograaf. Al direct kreeg ik de behoefte mensen te fotograferen. In mijn beginperiode (1982) kon ik de vele verzamelde boeken van de ‘Grote Fotografen’ met moeite dichtslaan. Al dat prachtige fotowerk heeft mij veel inspiratie gegeven Dit alles heeft – volgens de kenners – een eigen handschrift opgeleverd. Publicist van 4 fotoboeken. Lid: Dupho/GKF
Mijn naam is Feike Faase en ik ben fotograaf. Na het afronden van de fotoacademie in 2008 ben ik werkzaam als professioneel fotograaf. De afgelopen jaren ben ik de hele wereld afgereisd en heb ik mij vooral bezig gehouden met landschaps- en reisfotografie.
Vanaf zijn 7e jaar heeft hij spelenderwijs de fotografie ontdekt die hij jaren later, tijdens een drukke carriere als musicus, weer oppakte.
Sinds 1994 ben ik full time fotograaf. Tot 2006 in loondienst bij een fotostudio, sindsdien zelfstandig. Ik fotografeer en film voor de zakelijke markt. Daarnaast begeleid ik fotoreizen voor SNP, schrijf artikelen over film/fotografie en geef lezingen voor o.a. Calumet, Zoom.nl, P|f Magazine, Beeldmeester en Niko.
Fleur Wiersma is in 2006 afgestudeerd aan de Fotoacademie in Amsterdam. Haar werk bestaat zowel uit langlopende fotografie projecten als ook uit korte reportages en straatfotografie. Zij heeft series gemaakt met als onderwerp religie en reportages over dagelijks leven. Op straat legt zij vast wat haar in het alledaagse leven verwondert. 
Geboren in Hilversum (1971) autodidact. Altijd getekend, in 2003 begonnen met olieverf. Ik maak schilderijen fotomontages, tekeningen en sinds 2009 video’s in een (magisch)realistische surreële en of absurde stijl.
Heleen van Tilburg (1962) is autodidact. Sinds 2013 krijgt ze individuele coaching van fotograaf en beeldmaker Jos Ruijssenaars. Andere inspiratiebronnen zijn materieschilders als Armando, Jan Cremer en Karel Appel. In 2016 is haar eerste expositie in Frame.de.galerie in Amersfoort.
Bram Petraeus is (1987) is freelance fotojournalist voor AD, dagblad Trouw en Hollandse Hoogte. In 2013 won hij De Zilveren Camera in de categorie Dagelijks nieuws (serie). In 2010 de Met het Oog op Amersfoort award. Hij is geïnspireerd door fotograferen als Joel Sternfeld, Martin Parr en Joel Meyerowitz
Fotografe Diana Beekvelt reist de wereld over met een camera als hoofdbestanddeel in haar rugzak. Ze verbleef drie maanden in de mooiste reservaten van Zuid-Afrika, fotografeerde het wildlife en de prachtige natuur maar werd ook geconfronteerd met de enorme droogte die het land teistert. Het watergebrek zorgt voor uitgemergeld wild en opgedroogde waterpoelen.
“Waarom fotografeer je ons in deze verschrikkelijke situatie”, vroeg een gevluchte Syrische tandarts mij aan de Grieks-Macedonische grens, want hij schaamde zich voor de mensonterende omstandigheden waarin hij verzeild was geraakt. Wij kunnen niet wegkijken. Ik fotografeerde de arts, in sobere beelden, in zijn erbarmelijke situatie, waarvoor juist wij ons moeten schamen.
Elias Halabi is een freelance fotograaf en exposant, gespecialiseerd in maatschappelijk gerichte fotografie gebaseerd in Bethlehem, Palestina. Halabi ontwikkelde een goede focus voor sociaal-culturele interpretaties hij studeerde sociologie/psychologie aan de Universiteit van Bethlehem.
Vivien Sansour is een landbouw specialist, schrijver, producent en fotograaf. Ze heeft gewerkt op het gebied van landbouw, met name het jaren lang documenteren van de verhalen van boeren. Vivien heeft gewerkt met boeren in Palestina, Uruguay, Mexico (Chiapas) en Italië.
Nico Brons is afgestudeerd aan de fotoacademie in Amsterdam op 18 december 2013.
Mijn naam is Cees de Vries. Ik woon sinds 2005 samen met mijn vriendin in de wijk Vathorst. Ik ben inmiddels 68 jaar en u zult begrijpen dat ik de binnenzijde van deze twee ziekenhuizen, ook gezien mijn medisch verleden aardig op het netvlies heb staan. Fotograferen doe ik al vanaf mijn 15 jaar, maar sinds mijn komst naar Vathorst is de hobby een Passie geworden. In Vathorst is ook een fotoclub opgericht met de naam ZoneV en van Fotokring Eemland ben ik naar de club in Vathorst verhuisd. Exposities van ZoneV waren te zien in de Icoon, bibliotheek Hoogland, stations traverse Amersfoort centraal en tijdens Amersfoort Fotostad.
Cees Wouda heeft zichzelf op later leeftijd omgeschoold tot fotograaf en heeft zich door zijn betrokkenheid veel activiteiten ontwikkeld tot één van de bekendere fotografen van Amersfoort. Hij fotografeert veelal de actualiteit met een voorkeur voor kunst en cultuur.
Klaas van Huizen is een onafhankelijk fotograaf en internationaal organisator/curator van foto-exposities. Na zijn fotografie studie, gevolgd door aanvullende cursussen en workshops, werkte hij lange tijd voor verschillende tijdschriften.
“Doorkijken”. Een prachtige kans om architectuur, de mensen die erin wonen en de omgeving die betekenis heeft voor Amersfoort vast teleggen. Zo’n uitdaging wil ik wel aangaan als fotograaf. Het geeft mij een kans om meerdere lagen proberen te geven aan het begrip “doorkijken”.
Sabine Keijzer maakt voornamelijk portretfoto’s, waarbij ze graag gevoel, sfeer en stijl nog mooier in beeld brengt. Wat maakt jou uniek? En hoe zie jij jezelf het liefst op foto? Haar foto’s kenmerken zich door de subtiel stralende lach. Ook zijn het vaak kinderen die ze fotografeert, die onbezorgdheid en onbevangenheid wil ze in haar foto’s vangen.
Ingeschreven bij de KvK als fotograaf in 2015. Fotograferend sinds mijn kinderjaren. Analoog, altijd op zoek naar gekke plaatjes. In het begin werkend in een kleine doka op de slaapkamer van mijn ouders waar mijn vader zijn eerste eigen kleurenprintjes uitprobeerde. Later op zoek naar baantjes bij plaatselijke fotograaf zoals Foto de Smalen op de Korte Gracht. Daar een klein jaartje mogen werken totdat de “grote baas” van weleer vond dat het genoeg was. Kostentechnisch. Later nog vaak foto’s voor Paul geschoten van bruidsparen. Dit werk later een periode voortgezet bij Jos Ruijssenaars op de Wiekslag. Hier geleerd om echt te fotograferen en om echt massa werk te verzetten in de doka. Jos had een fijn gevoel voor uitsneden en composities.
Sommige kunstenaars zeggen: “ik ga me specialiseren en daar dan heel goed in worden.” Dat kan ik bij anderen erg waarderen. Maar specialisatie lijkt voor mij niet te zijn weggelegd. Ik doe veel. En dan nog een beetje meer. Mijn projecten zwiepen heen en weer tussen hilarische beelden en performances tot aan verstilde fotografie.
Rob Steenhorst (Amsterdam 1952, gehuwd 1 zoon, woont en werkt te Leiden)
Natuur heeft mijn warme belangstelling. Ik voel me er prettig en thuis.
“Ik zie fotografie als een onderzoek naar het leven en naar mezelf. Met mijn camera beschouw ik mezelf als een soort antropoloog die onderzoek naar gevoelens en levensvragen. Er zijn een aantal thema’s die ik niet los kan laten en de kern vormen van mijn bestaan. Overleven, vrijheid en vergankelijkheid. Deze thema’s zitten vast aan mijn ziel en ik moet dit onderzoeken. Ik word gegrepen door echte verhalen waar de essentie van leven en geloof voor mij bij elkaar komen.”
Als documentair fotograaf richt Saskia Aukema zich op onderwerpen die maatschappelijk gevoelig liggen of zich zelfs in de taboesfeer bevinden, zoals maagdelijkheid op hogere leeftijd en het dragen van een gezichtssluier. Een onderdeel uit dat laatstgenoemde project won begin dit jaar een Zilveren Camera in de categorie Portretten. 
Oscar Voch is kunstenaar en fotograaf, waarbij deze laatste hoedanigheid geheel in dienst staat van de eerste.
De serie UCP is ontstaan tijdens een opname in een psychiatrisch ziekenhuis na een suïcide poging. De dag waarop ik werd overgebracht naar de gesloten afdeling was een mooie, zonnige dag. Er viel een streep ligt tussen de gordijnen door. Ik maakte een zelfportret. Mijn hoofd viel in de zwartheid van de schaduw, net zoals ik dat van binnen voelde. Het voelde fijn om te zien dat wat ik voelde op dat beeld stond. Zo ben ik door gegaan met fotograferen. Het gaf me rust om bezig te zijn met hoe ik me voelde, zonder woorden te gebruiken.
Keke Keukelaar, 1971.
Jolanthe Lalkens portretteert mensen op een integere, subtiele maar ook intense manier. In de foto’s die ze laat zien komt het onderzoek naar het portret naar voren. Waar zit de kracht en waar de kwetsbaarheid? Dit heeft geleid tot tentoonstellingen o.a in de Nieuwe Stad en Museum Flehite te Amersfoort. Voor de tentoonstelling ‘Gelaagde portretten’ is zij bezig een serie te maken over jongeren tussen de 15 en 20 jaar waarin ze de overgang van kind naar volwassen probeert weer te geven.
Carla Kogelman (1961, Raalte) is ruim 25 jaar werkzaam geweest in de theaterwereld en studeert eind 2011 af aan de Fotoacademie in Amsterdam met als specialisatie reportage, documentair en portret.
De fascinatie voor het menselijk bestaan ligt ten grondslag aan mijn portretfotografie. Het fotograferen van gezichten is mijn manier om het leven te begrijpen. Ik zie het als een poging het menselijk bestaan een gezicht te geven.
“Ik zie fotografie als een onderzoek naar het leven en naar mezelf. Met mijn camera beschouw ik mezelf als een soort antropoloog die onderzoek naar gevoelens en levensvragen. Er zijn een aantal thema’s die ik niet los kan laten en de kern vormen van mijn bestaan. Overleven, vrijheid en vergankelijkheid. Deze thema’s zitten vast aan mijn ziel en ik moet dit onderzoeken. Ik word gegrepen door echte verhalen waar de essentie van leven en geloof voor mij bij elkaar komen.”
Mujtaba Jalali (24) is geboren en opgegroeid in Iran. Zijn ouders komen uit Afghanistan, maar moesten enkele decennia geleden vluchten voor de oorlog in hun land. Mujtaba studeerde in Iran Engelse literatuur en werkte als freelance fotojournalist.
“Vorig jaar ben ik gevlucht van Iran naar Nederland. Tijdens mijn reis heb ik de ellende en de hoop gezien in de ogen van duizenden migranten. Toen 033Fotostad me vroeg om foto’s te maken voor de expositie ‘Ruth’ heb ik meteen ‘ja’ gezegd. Het is belangrijk dat we kennis maken met elkaar, de vluchtelingen en de Nederlanders. In het lied van Stef Bos is die wens mooi verwoord. Mijn fotoserie laat drie vrouwen zien met de ‘kostbaarheden’ die ze hebben meegenomen op hun lange reis door Europa.”